Niepełnosprawność intelektualna

Czy masz jakiekolwiek pojęcie na temat niepełnosprawności intelektualnej? Czy wiesz na czym polega? Nie? Już Ci wyjaśniamy!

Jest to niższa od przeciętnej o minimum dwa odchylenia standardowe, czyli 30 punktów sprawność intelektualna. Pojawia się w okresie rozwojowym, to znaczy do 18 r.ż. i jest związana z jednym lub więcej zaburzeniami w zakresie: dojrzewania, uczenia się i społecznego przystosowania.

Niepełnosprawność intelektualna ma 4 stopnie:

I głęboka niepełnosprawność  - od 0 do 19 punktów sprawności intelektualnej

II znaczna – od 20 do 35

III umiarkowana – od 36 do 51

IV lekka – 0d 52 do 67

Jednakże my zajmiemy się osobami z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim. Wynika to z tego, iż te osoby są najczęściej spotykane w szkołach masowych, np. w klasach integracyjnych.  

Dzieci z niepełnosprawnością intelektualną tak samo jak dzieci pełnosprawne potrzebują Twojej tolerancji, Twojego uśmiechu, Twojego gestu pełnego akceptacji. Odwdzięczają się tym samym, uwielbiają dzielić się ciepłem, radością i czułością.

Niestety w dzisiejszych czasach integracja tych dzieci w szkołach odbywa się najczęściej tylko na pierwszy szczeblach nauki. Im dziecko jest starsze tym bardziej widoczne jest „rozchodzenie się” kontaktów między osobami pełnosprawnymi i osobami z niepełnosprawnościami. Uczniowie w normie chcą pomagać, ale w chwili, gdy obowiązek ten jest im zbyt bardzo narzucany i coraz mocniej staje się uciążliwy tym bardziej dzieci oddalają się od siebie. Dlatego tak ważne jest, aby nauczyciel owszem uwrażliwiał na pomoc innym, ale powinien starać się aby nie doszło do sytuacji w której pomoc staję się obowiązkiem, a nie wewnętrzną potrzebą. Kolejnym powodem przez który integracja nie zawsze dochodzi do skutku jest fakt, że dzieci bardzo szybko weryfikują różnice między sobą. Dzieci chcą dobierać partnerów, którzy są jak najbardziej podobni do nich samych np. mają to samo hobby. Bardzo szybko weryfikują potencjalnego kolegę, przyjaciela, dlatego tak często eliminują osoby z niepełnosprawnościami jako swych potencjalnych przyjaciół. Różnice są dla nich zbyt istotne do pokonania. Nauczyciel w tej sytuacji powinien uwrażliwiać na fakt, że innością i indywidualnością cechuje się każdy z nas i należy to powszechnie tolerować, a co więcej umieć akceptować.